ประมาณ พ.ศ.2522 ผมมีโอกาสไปทำงานพิเศษให้กับองค์การ USAID ของสหรัฐอเมริกาทำหน้าที่สอนภาษาไทยให้กับอาสาสมัครอเมริกันที่เข้ามาทำงานในประเทศไทย หนึ่งในลูกศิษย์ชื่อ ดร.ปีเตอร์ จบปริญญาเอกด้านดาราศาสตร์เชี่ยวชาญทางด้านหลุมดำ (Black hole) คุยกับผมเป็นตุเป็นตะเรื่องที่ตนเองถนัด นั่นเป็นครั้งแรกที่ผมได้ยินเรื่องหลุมดำที่กลายเป็นหนึ่งในแรงบันดาลใจให้ผมสนใจเรื่องดาราศาสตร์มานับแต่นั้น ถึงขนาดทำให้ผมตัดสินใจสร้างหอมินาเร่ (Minaret) ที่อาคารมูลนิธิมุฮัมมะดียะฮฺ คลอง 15 นครนายก (ภาพสาม)ดร.ปีเตอร์พูดถึงหลุมดำเหมือนเคยเห็นมากับตา ทว่าเวลานั้นไม่เคยมีใครเห็น ไม่มั่นใจด้วยซ้ำว่ามันมีตัวตนจริงหรือเปล่า จนกระทั่งวันเวลาผ่านมาสี่สิบปีนั่นแหละภาพแรกของหลุมดำมวลยวดยิ่งจากกาแลกซี M87 ที่อยู่ห่างจากกาแลกซีทางช้างเผือกไป 53.49 ล้านปีแสงจึงเปิดตัวออกมาใน พ.ศ.2562 (ภาพแรก) เป็นภาพที่ใช้กล้องโทรทรรศน์ขนาดใหญ่จากหลายพื้นที่ทั่วโลกร่วมกันถ่ายแล้วนำภาพมาประกอบกัน ที่ถ่ายภาพสำเร็จเพราะหลุมดำดังกล่าวมีมวลมากกว่าดวงอาทิตย์ของเราถึง 6,500 ล้านเท่า กลุ่มนักดาราศาสตร์ที่ประสบความสำเร็จในการถ่ายภาพหลุมดำตั้งชื่อกลุ่มตนเองไว้ว่า The Event Horizon Telescope หรือ EHTสำเร็จครั้งนั้นจึงนำมาสู่ความสำเร็จในการถ่ายภาพหลุมดำมวลยวดยิ่งในใจกลางกาแลกซีทางช้างเผือกซึ่งอยู่ห่างจากดวงอาทิตย์ 26,673 ปีแสง มวลมากกว่าดวงอาทิตย์เพียง 4 ล้านเท่า หลุมดำมวลยวดยิ่งในกาแลกซีของเรามีชื่อว่า Sagitarius A* “ซาจิทาเรียสเอ สตาร์” เหตุที่มีชื่อนี้เนื่องจากนักดาราศาสตร์ในอดีตช่วงต้นศตวรรษที่ 20 เคยจับสัญญาณวิทยุได้จากกลุ่มดาวราศรีธนู (Sagitarius) เชื่อว่าเป็นสัญญาณที่เกิดจากหลุมดำ เป็นเสียงที่ก้องมาจากหลุม คล้ายเรื่องราวในคัมภีร์อัลกุรอานบทอัฏฏอริกที่อาจแปลได้ว่าเสียงเคาะจากหลุม ย้อนดูได้จาก https://m.facebook.com/drwinai…/posts/1703672883274015/…มาถึงเดือนพฤษภาคม 2565 กลุ่มนักดาราศาสตร์ EHT ถ่ายภาพหลุมดำ SgrA* ออกมาได้สำเร็จตามภาพที่สอง อยากจะบอกไปยัง ดร.ปีเตอร์ว่าฝันของคุณและผมเป็นความจริงแล้ว ช่างไม่น่าเชื่อ #drwinaidahlan, #ดรวินัยดะห์ลัน, #หลุมดำ,
