เบื่อหน่ายการเมืองโดยเฉพาะอย่างยิ่งในบ้านเราแต่จะทิ้งก็ไม่ได้ หันไปสนใจการเมืองโลกคงปลอดภัยกว่า วันนี้เป็นวันสำคัญเกิดขึ้น 4 ปีครั้งนั่นคือการเลือกตั้งประธานาธิบดี สหรัฐอเมริกา แข่งขันระหว่างตัวแทนพรรครีพับลิกันคือนายโดนัลด์ ทรัมพ์ ซึ่งครองตำแหน่งมานาน 4 ปีจนถึงเวลานี้ กับตัวแทนพรรคเดโมแครตคือนายโจ ไบเดน ผู้ท้าชิง ที่มีข่าวก่อนหน้านี้ว่าเป็นตัวเต็ง แต่เข้าใกล้วันเลือกตั้ง คะแนนที่นำหน้ามามากกลับแผ่วลงเสียเฉยๆ เวลานี้สูสีจนไม่รู้ว่าใครจะชนะ การเมืองอเมริกันสนุกตรงนี้ สนุกกว่าหลายประเทศที่การเลือกตั้งผู้นำทางการเมืองเป็นประเภทนอนมาชนิดไม่มีลุ้นการเมืองสหรัฐอเมริกามีผลต่อเหตุการณ์บ้านเมืองในบ้านเราทั้งส่วนดีและไม่ดีชนิดหลีกเลี่ยงไม่ได้ ปัญหาในบ้านเราวันนี้หลายฝ่ายเชื่อว่าสหรัฐอเมริกามีส่วนเกี่ยวข้องอยู่เบื้องหลัง หากเป็นจริงตามที่เชื่อกัน ก็ขอให้เชื่อต่อเถอะว่าไม่ว่าใครมาเป็นประธานาธิบดีสหรัฐอเมริกา ก็ไม่มีผลให้สหรัฐอเมริกาเลิกเกี่ยวข้องกับปัญหาในบ้านเราหรือในประเทศอื่น เรื่องอย่างนี้เป็นประเด็นของความเป็นจักรวรรดิ (Imperial) ความเป็นเจ้า (Hegemony) รวมถึงเรื่องรัฐระดับลึก (Deep state) ของสหรัฐอเมริกาเอง ประเทศเล็กๆอย่างเราไม่มีทางเลือกมากนัก นอกจากรับผลพวง การแก้ปัญหาเป็นเรื่องภายในของเราเท่านั้น จะไปคุกเข่าขอร้องให้อภิมหาอำนาจเห็นอกเห็นใจย่อมไม่ได้ผล ความเข้มแข็งภายในสังคมของเราคืออำนาจต่อรองที่ดีที่สุด ความขัดแย้งภายในประเทศใด ประเทศนั้นต้องกลับไปแก้ไขกันเองกลับมาที่การเลือกตั้งประธานาธิบดีอีกครั้ง จะเชียร์ใครคงไม่มีผล ขอให้ได้ประธานาธิบดีที่ผลประโยชน์ของประเทศไทยกระทบน้อยที่สุด ดูกันตามเกม ความเห็นส่วนตัวของผมยังมองว่าทรัมพ์น่าจะดีกว่าไบเดนในกรณีการลดความกร้าวของมหาอำนาจอื่น การได้ทรัมพ์ยังคงเป็นประธานาธิบดีน่าจะทำให้บทบาทของประเทศไทยในฐานะผู้เล่นสำคัญในอาเซียนไม่ลดลง หากเล่นเกมดีหน่อยอาจได้รับการจับตามองมากขึ้น การต่อรองกับอภิมหาอำนาจในภูมิภาคน่าจะง่ายขึ้น หากไบเดนเป็นประธานาธิบดี ปัญหาในประเทศไทยจะยังคงอยู่ไม่หายไปไหน ทั้งยังต้องพัฒนาบทบาทของประเทศไทยกันใหม่ ยากหรือง่ายยังตอบไม่ได้ ต้องรอให้ถึงวันนั้น
