ราวตีห้าทุกวัน ผมถึงที่ทำงานแล้ว ละหมาดเสร็จ เปลี่ยนองค์ทรงเครื่อง ใกล้ตีห้าครึ่งผมจะออกเดินไปรอบมหาวิทยาลัย เป้าหมายให้ได้ประมาณ 7 พันก้าว เหลืออีก 3 พันก้าวครบหมื่น ผมใช้วิธีเก็บสแปร์ตอนเย็น หนึ่งวันจึงเดินได้หมื่นก้าว บรรลุเป้าหมายแทบทุกวัน ต่อเนื่องมาตั้งแต่ต้นปีแล้วออกเดินก่อนดวงอาทิตย์ขึ้น ฟ้ามีแสงรำไร แต่ไม่มากพอที่จะกลบแสงจันทร์และแสงดาวที่ช่วงปลายเดือนเมษายน 2565 จันทร์ข้างแรมยังส่องสกาวทาบท้องฟ้ายามเช้าอยู่ ใต้ดวงจันทร์ลงมาทางทิศตะวันออก ดาวที่ส่องสว่างสดใสที่สุดยามเช้าคือดาวศุกร์หรือวีนัส (Venus) คนอาหรับเรียกว่าซุฮฺรอฮฺ บางครั้งเรียกว่าดาวประกายพรึก บางคนเรียกว่าดาวประจำเมือง แต่ชื่อที่ผมชอบที่สุดคือดาวรุ่ง ต่ำลงมาจากดาวศุกร์ทางทิศตะวันออกเหมือนกัน ทว่าส่องสว่างน้อยกว่าดาวศุกร์คือดาวพฤหัสบดี (Jupiter) คนอาหรับเรียกว่ามัซตารี ทั้งดาวศุกร์และดาวพฤหัสบดีเป็นดาวเคราะห์สองดวงที่มองเห็นได้ในยามเช้าเดือนเมษายน หากออกเดินเช้ากว่านี้ ผมคงได้เห็นดาวเคราะห์อีกสองดวงคือดาวเสาร์ที่อยู่เหนือดวงจันทร์และดาวอังคารที่อยู่ใกล้ดวงจันทร์ พ้นหกโมงเช้าไปแล้ว ดาวเคราะห์จึงค่อยๆถูกแสงจ้าของดวงอาทิตย์กลบไปทีละดวงจนหมด ทักทายกันอีกครั้งในเวลาก่อนเช้าวันถัดไป ซึ่งผมเฝ้ารอจะได้ทักเธอทุกเช้าอยู่แล้ว #ดรวินัยดะห์ลัน, #drwinaidahlan, #ดาวศุกร์, #ดาวพฤหัสบดี
