อ่านข่าวที่แชร์กันมาเป็นไวรัลเรื่องคนไทยหนีโควิด-19 กลับมาจากต่างประเทศลงเครื่องบินที่สนามบินสุวรรณภูมินับร้อยคน รัฐกำหนดมาตรการว่าคนไทยหรือต่างชาติที่เดินทางมาจากประเทศหรือพื้นที่เสี่ยงโรคโควิด-19 ต้องถูกกักกันตัว 14 วันในพื้นที่ที่รัฐจัดไว้ คนเหล่านั้นไม่ยินยอม สุดท้ายพากันหายหน้ากลับบ้านตนเองที่กระจายในหลายจังหวัดไปกันหมด จะด้วยเจ้าหน้าที่ยินยอมหรืออย่างไรก็ตามแต่ เรื่องนี้กลายเป็นเรื่องใหญ่ที่สร้างความกังวลกันมากว่าเราจะมีคลัสเตอร์ใหม่ที่อาจเกิดจากคนกลุ่มนี้ อ่านข่าวแล้วทำให้นึกถึงภาพเก่าๆที่แชร์กันมาในช่วงนี้เหมือนกัน
ภาพเหตุการณ์ในสงครามโลกครั้งที่ 2 ทหารอเมริกันเดินฝ่าเข้าไปในทุ่งหญ้าสูงในเยอรมนี ทหารนายหนึ่งแบกลาต่างไว้ ไม่ใช่เพราะรักเมตตาสัตว์ แต่ในสงครามหรือในภาวะวิกฤติ ทุกคนรวมทั้งทหารต่างเรียนรู้ว่าคนกลุ่มแรกที่ต้องควบคุมไว้ให้ได้ไม่ปล่อยออกไปเพ่นพ่านคือ “คนโง่กับคนปัญญาอ่อน” (jackasses) คนเหล่านี้หากไม่ควบคุมไว้คิดอยากทำอะไรก็ทำอาจก่อความเสียหายชนิดที่คาดไม่ถึงก็ได้
ในทุ่งราบอย่างนั้น มีกับระเบิดของข้าศึกฝังไว้มากมาย หากปล่อยลาเป็นอิสระไม่ควบคุมไว้ มันอาจวิ่งเพ่นพ่านเหยียบกับระเบิด ทหารจะพาลตายกันหมด เห็นภาพนี้แล้วเทียบกับเหตุการณ์ที่สนามบินสุวรรณภูมิ ได้แต่ปลง กรณีโรคโควิด-19 ระบาดเป็นสถานการณ์วิกฤติยิ่งกว่ามหาสงคราม เดิมพันกันด้วยความเป็นความตายของชาติ แล้วเราก็ปล่อยให้เหตุการณ์ที่น่ากลัวเช่นนี้เกิดขึ้น
