เพื่อนๆอยากรู้ว่าผมใช้ชีวิตอย่างไรในช่วงการระบาดของโควิด-19 ที่ทางการแนะนำให้อยู่บ้าน หยุดเชื้อ เพื่อชาติ ตอบง่ายๆคือผมยังทำงานทุกวันและอยู่บ้านช่วงเสาร์อาทิตย์ ผมพักอยู่กับภรรยาสองคนที่ซอยศรีนคริทร์ 24 ในบ้านบนที่ดินเนื้อที่สองไร่กว่ามีบ้านญาติพี่น้องภรรยารวม 4 หลัง มีบ่อน้ำพร้อมสวนผักอินทรีย์อยู่ด้านหนึ่ง บ้านส่วนของภรรยาผมเนื้อที่ 340 ตรม. มีสวนพร้อมบ่อเลี้ยงปลาคาร์ฟ 18 ตัวเหลืออยู่ 15 ตัว คาดว่า 3 ตัวถูกคุณวรนุช (Varanus) ที่แอบมาเยี่ยมเป็นบางครั้งนำเอาไปเลี้ยง (เป็นอาหารมื้อเย็น)
ในบ้านมีถนนร่วมระหว่างบ้านความยาว 60 เมตร ผมใช้ถนนนี้เดินออกกำลังกายตอนเช้าครึ่งชั่วโมง ต้นลีลาวดีที่ผลัดใบในช่วงฤดูร้อนน้อย (หนาวนิดๆ) ตอนปลายปีต่อต้นปีเริ่มออกใบพร้อมดอกสีแดง เป็นช่วงเวลาที่ชื่นชอบที่สุด เพราะไม้ดอกเต็มสวนในบ้าน ด้านหนึ่งของที่ดินทำเป็นสวนมะม่วงอกร่องของพี่ชายภรรยาที่ผมรู้สึกว่าอร่อยกว่าสวนไหนๆ อย่าไปบอกใครว่าผมแอบไปสอยมาบ่อยๆ
ที่ดินในส่วนของภรรยาเธอทำเป็นสวนไม้ดอกยืนต้น มีศาลาหรือกาเซโบ (Gazebo) อยู่หนึ่งหลังนำมาจากจังหวัดลำปาง ลูกสาวผมคุณนาเดียเป็นคนออกแบบ เพื่อนของเธอที่ทำศาลาให้เวลานี้ไปหลบโรคโควิด-19 อยู่ที่บรูคลินในนิวยอร์ค สถานการณ์สาหัสที่สุด เราได้แต่ส่งความห่วงใยไปให้ ลูกสาวผมเองกับสามีฉิวเฉียดกับโควิด-19 เหมือนกัน เธอกลับจากนิวยอร์คก่อนหน้าโควิด-19 ขณะที่ช่วงโควิด-19 เธอไปฮ่องกงกลับมายังไปอังกฤษอีกสองสัปดาห์ ออกจากอังกฤษอย่างฉิวเฉียด ทุกเสาร์อาทิตย์เธอกับสามีกลับมาพักที่บ้าน โดยเธอแยกบ้านออกไปอยู่ที่ถนนสุขุมวิท 24 เวลานี้
ตลอด 13 ปีที่ย้ายจากปากเกร็ดมาอยู่ที่ศรีนครินทร์ ผมวางแผนกับภรรยาจะขับรถไปเที่ยวทั่วประเทศเช่นที่เคยทำมาช่วงอยู่ปากเกร็ดและสาทร จนแล้วจนรอดยังไม่ได้ไปไหน งานเยอะเหลือเกินคือข้อแก้ตัวที่ไม่เข้าท่าสักเท่าไหร่ ช่วงนี้อยู่บ้านอย่างเดียวเพื่อช่วยชาติหยุดเชื้อโควิด-19 เป็นคำแก้ตัวที่ดีที่สุดในรอบ 13 ปี ผมบอกคุณกุสุมภรรยาว่าอย่างนั้น ซึ่งเธอก็ยอมรับ อืม ช่วยชาติเธอว่า
