ท่องจักรวาล (Interstellar travel) คือเดินทางออกไปนอกระบบสุริยะของดวงอาทิตย์เข้าสู่ห้วงอวกาศลึก (Deep space) ก่อนเดินทางต้องเรียนรู้ก่อนว่าจักรวาลใหญ่โตขนาดไหน นักดาราศาสตร์ลองคำนวณดูจากข้อมูลทางดาราศาสตร์ที่มีอยู่ในเวลานี้ เชื่อว่าจักรวาลมีลักษณะเป็นทรงกลมเหมือนลูกบอลมีรัศมี 46.5 พันล้านปีแสง เส้นผ่าศูนย์กลาง 93 พันล้านปีแสง หรือ 8.8×1026 เมตร หรือ 0.88 ล้านล้านล้านล้านกิโลเมตรหรือ 880 ยอตตาเมตร (Yottametre) หรือ 28.5 กิกะพาร์เสค ลองนึกภาพดูว่าเวิ้งว้างขนาดไหนคิดจะเดินทางออกสู่ห้วงจักรวาลอาจไกลไปหน่อย เอาเพียงในขอบเขตกาแลกซีทางช้างเผือก (Milkyway galaxy) ของเราเองซึ่งเป็นส่วนเล็กๆในจักรวาล กาแลกซีนี้มีเส้นผ่าศูนย์กลาง 1 แสนปีแสง ดวงอาทิตย์ที่มีโลกและดาวเคราะห์อีก 7 ดวงเป็นบริวารเป็นเพียงดาวดวงเล็กๆคล้ายฝุ่นผงในกาแลกซีทางช้างเผือกซึ่งมีดาวลักษณะเดียวกับดวงอาทิตย์อยู่ประมาณ 1 แสนล้านดวง ดาวที่อยู่ใกล้ดวงอาทิตย์มากที่สุดคือ “พร็อกซิมา เซนเทารี” (Proxima Centauri) อยู่ห่างดวงอาทิตย์ออกไป 4.22 ปีแสง ไปเที่ยวดาวเพื่อนบ้านดวงนี้กันดีไหมดาวพร็อกซิมา เซนเทารีมีดาวเคราะห์หินคล้ายโลกเป็นบริวารอยู่มีชื่อว่า ““พร็อกซิมา เซนเทารี บี” (Proxima Centauri b) หากคิดจะใช้ดาวเคราะห์ดวงนี้เป็นโลกใหม่ในอนาคต หากเดินทางโดยใช้ยานอวกาศที่มีความเร็วสูงที่สุดที่มีอยู่ในโลกเวลานี้ซึ่งเร็ว 144,000 กิโลเมตรต่อชั่วโมงหรือเท่ากับ 0.0133 % ความเร็วแสง ยานนี้เดินทาง 1 ปีแสงใช้เวลา 7,500 ปี หากเดินทางไป Proxima Centauri b จะใช้เวลา 31,651 ปี เพียงแค่เดินทางไปยังดาวที่อยู่ใกล้โลกที่สุดก็สาหัสแล้วกับยานอวกาศที่มีความเร็วจิ๊บจ๊อยอย่างที่เป็นอยู่วิศวกรอวกาศคิดจะเพิ่มความเร็วยานอวกาศเป็น 20% ของความเร็วแสงหรือเพิ่มขึ้นจากเวลานี้ 1,504 เท่าเพื่อใช้เวลาเดินทางไปถึงดาวเคราะห์ดวงที่ว่านี้ในเวลา 21.1 ปี หรืออาจใช้วิธีการทางฟิสิกส์คือใช้รูหนอน (Wormhole) หรือใช้แรงเหวี่ยงจากแรงโน้มถ่วงระหว่างดวงดาวซึ่งเรียกกันในทฤษฎีใหม่ว่าซูเปอร์ไฮเวย์จักรวาล (Space superhighway) เพื่อร่นเวลาการเดินทาง แต่ความเร็วระดับนั้นยังเกิดขึ้นได้ยาก ทั้งหมดจึงเป็นเพียงทฤษฎีเพื่อใช้สร้างฝัน หากไม่ทำให้ใครในโลกนี้เดือดร้อนก็ฝันกันไปเถอะ ดีกว่าไม่มีแม้แต่ฝัน ปลอดฝันอย่างนั้นมันว้าเหว่เกินไป #drwinaidahlan, #ดรวินัยดะห์ลัน#เดินทางสู่จักรวาล
