เชื่อไหมว่าสมัยเด็กผมมีฝันสำหรับประเทศไทยอยู่สองเรื่อง เป็นฝันสำหรับประเทศไม่ใช่สำหรับตนเอง นึกไม่ออกเหมือนกันว่าทำไมจึงฝันอย่างนั้น เป็นฝันของเด็ก แต่เล่าให้ใครฟัง เป็นถูกค่อนแคะว่า “เด็กโข่ง”ฝันแรกคือ อยากเห็นประเทศไทยพัฒนาระบบการคมนาคมทางราง เป็นเรื่องที่ลงทุนกันโดยรัฐ ประหยัดและประโยชน์กันที่ประชาชน ผมไปอยู่ยุโรปจึงได้เห็นประโยชน์ของระบบราง ตอนไปอยู่ญี่ปุ่นยิ่งเห็นชัด ครั้งเพิ่งเรียนจบปริญญาตรี ผมทำงานที่โรงพยาบาลรามาธิบดี วันหนึ่งมีข่าวว่าจะมีโครงการรถรางไฟฟ้าผ่านหน้าโรงพยาบาลทำเอาดีใจแล้วดีใจอีก จู่ๆนักการเมืองที่รู้จักกันในนามไข่มุกดำ แกเปลี่ยนรถไฟฟ้าในฝันของผมเป็นทางด่วนหน้าตาเฉย อกหักมาตั้งแต่วันนั้น เข้าใจตั้งแต่วันนี้นว่าอะไรที่ขัดประโยชน์อุตสาหกรรมรถยนต์ เกิดยากฝันที่สองคือการนำสายไฟฟ้าลงดิน เป็นฝันที่อยากให้เกิดขึ้นจริงๆ ฝันมาตั้งแต่เด็กนึกไม่ออกเช่นกันว่าไปเอาเรื่องนี้มาจากไหน แต่ความที่ผมเป็นคนรักการอ่าน รักมาตั้งแต่เด็ก อ่านแล้วก็เอามาเขียน วาดรูปเพิ่มเข้าไปอีก เท่าที่จำได้ ไม่เคยเห็นรูปบ้านเมืองไหนที่มีสายไฟฟ้ารกเท่าบ้านเราเลย เพราะรกอย่างนั้นจึงฝันอยากจะเห็นบ้านเมืองไทยที่ไม่มีสายไฟฟ้ารกสักครั้งอีกไม่นาน ประเทศไทยจะกลายเป็นประเทศที่มีระบบรางในเมืองมากเป็นอันดับต้นในโลก จะมีรถไฟสายหลักเข้าถึงแทบทุกพื้นที่ ส่วนเรื่องสายไฟฟ้าลงดิน เชื่อว่าจะได้เห็นในเวลาไล่เรี่ยกัน มีคนทำนายว่า หากกล้าลงทุนในสองเรื่องนี้จะช่วยให้ประเทศไทยก้าวไกลไปข้างหน้าได้อย่างไม่น่าเชื่อ ที่เคยติดกับดักรายได้ปานกลางอยู่นานหลายสิบปี อาจผ่านพ้นไปได้เพราะกล้าทำสองเรื่องนี้ก็ได้ เขาว่าอย่างนั้น ผมบอกตามตรงว่าไม่รู้ว่าจะเชื่อได้หรือไม่ รู้แต่เพียงว่าชอบการพัฒนาบ้านเมืองในลักษณะนี้ ชอบจริงๆhttps://youtu.be/d0-3vOjssrY
