อิสลามจากยุคนบีอิบรอฮีมสู่ยุคนบีมุฮัมมัด

ศาสนาที่นักวิชาการตะวันตกเรียกว่า “ศาสนาอิบรอฮีม” (Abrahamism) ในที่นี้ขอเรียกว่า “อิสลามยุคนบีอิบรอฮีม” ที่ต่อมาสืบทอดมาเป็น ยูดาย ฮานิฟ คริสต์ และอิสลาม มีศรัทธาร่วมกันว่าทุกสรรพสิ่งมาจากอัลลอฮฺ ศุบฮานะฮูวะตะอาลา โดยมนุษย์ถูกกำหนดให้แบ่งปันเวลาส่วนหนึ่งแสดงความภักดีต่อพระองค์ โดยอัลลอฮฺ ทรงส่งนบีนำสารลงมาเป็นระยะเพื่อชี้นำแนวทางและวิธีปฏิบัติที่ถูกต้อง จากกรอบคิดนี้ อิสลามจึงมิได้เริ่มต้นที่นบีมุฮัมมัด ศ็อลลัลลอฮุอะลัยฮิวะซัลลัม ในคริสต์ศตวรรษที่ 7 ทว่ากำเนิดมาก่อนหน้านั้นแล้วนานนับพันปี

ในทางประวัติศาสตร์ มนุษย์เริ่มสร้างชุมชนทำเกษตรกรรมขึ้นเมื่อหมื่นปีก่อน ภายหลังค่อย ๆ พัฒนาอารยธรรมรวมถึงศาสนาอันมีพิธีกรรมที่ยึดมั่นกับศรัทธาความเชื่อเป็นองค์ประกอบ ตามบันทึกเก่าแก่ อิสลามในส่วนพิธีกรรมเริ่มต้นในยุคสมัยนบีอิบรอฮีม อะลัยฮิสลาม เมื่อกว่า 4,000 ปีมาแล้ว ท่านถือกำเนิดในพื้นที่ที่ปัจจุบันคือตอนใต้ของประเทศอิรัก ขณะที่พิธีกรรมในอิสลามยุคนบีอิบรอฮีมพัฒนาขึ้นหลังจากท่านอพยพออกจากเมืองในอิรักลงมาทางใต้ไปยังพื้นที่ที่เป็นแผ่นดินคะนาอัน (Canaan) หรือปาเลสไตน์ในปัจจุบัน

นบีอิบรอฮีมมีบุตรคนโตคือนบีอิสมาอีล (Ishmael) กำเนิดจากนางฮาญัร (Hagar) ภรรยาคนที่สอง ขณะที่บุตรคนที่สองคือนบีอิสหาก (Isaac) กำเนิดจากนางซาเราะฮฺ (Sarah) ภรรยาคนแรก ความขัดแย้งระหว่างภรรยา เป็นผลให้นบีอิบรอฮีมนำนางฮาญัรและบุตรชายขณะเป็นทารกออกจากบ้านเดินทางลงมายังดินแดนที่เรียกว่าฮิญาซ (Hejaz) ก่อนให้ทั้งสองพักอยู่ท่ามกลางทะเลทรายโดยลำพัง ในวันหนึ่งขณะที่ทารกมีสภาพขาดน้ำ เกิดการค้นพบบ่อน้ำซัมซัม (Zam zam) ในพื้นที่ที่ในเวลาต่อมาพัฒนาเป็นเมืองมักกะฮฺ (Makkah)

เรื่องราวการค้นพบบ่อน้ำซัมซัมขณะนางฮาญัรวิ่ง 7 รอบระหว่างเนินเขาอัศเศาะฟา (Safa) และอัลมัรวะฮฺ (Marwah) ซึ่งอยู่ห่างกัน 450 เมตร เพื่อเสาะหาน้ำ กลายเป็นส่วนหนึ่งในพิธีฮัจญฺที่นบีอิบรอฮีมวางแนวทางไว้ โดยครั้งนั้นนบีอิบรอฮีมเดินทางมาเยี่ยมบุตรและภรรยาและได้สร้างอาคารกะอฺบะฮฺ (Kaabah) ขึ้นห่างจากบ่อน้ำซัมซัม 30 เมตร พิธีกรรมอื่น ๆ เริ่มต้นขึ้นในช่วงเวลาเดียวกัน ทั้งการละหมาด การถือศีลอด รวมถึงฮัจญฺซึ่งได้รับการปฏิบัติในอิสลามยุคนบีอิบรอฮีม ที่ต่อมาสืบทอดไปเป็น ยูดาย ฮานิฟ คริสต์และอิสลาม

ผ่านยุคสมัยยาวนานนำการเปลี่ยนแปลงสู่ชุมชนเมืองมักกะฮฺทีละน้อย พิธีกรรมอิสลามยุคนบีอิบรอฮีมเมื่อผ่านถึงลูกหลานนบีอิสมาอีลต่อเนื่องจากนั้นมามากกว่าร้อยชั่วคน ทุกพิธีกรรมผิดเพี้ยนไปหมด ชนอาหรับนำรูปเคารพต่าง ๆ มาวางเรียงรายโดยรอบวิหารกะอฺบะฮฺเพื่อเคารพบูชา ฮัจญฺและละหมาดแปรสภาพเป็นการบูชาเจว็ด การถือศีลอดแปลงเป็นตะฮันนุท (Tahunnuth) ที่ปะปนหลายพิธีกรรม ครั้นผ่านมาถึงยุคนบีมุฮัมมัด ทุกพิธีกรรมกลายเป็นเรื่องนอกรีตไปจนสิ้น เมื่อนบีมุฮัมมัดนำอิสลามจากอัลลอฮฺมาเผยแผ่เกิดการฟื้นฟูพิธีกรรมอิสลามยุคนบีอิบรอฮีม ทั้งการนมาซ ถือศีลอด ซะกาต และฮัจญฺ ที่นบีอิบรอฮีมเริ่มต้นไว้เมื่อกว่า 2,600 ปีล่วงมาแล้ว ถูกนำมาฟื้นฟูเพื่อปฏิบัติกันอีกครั้ง กระทั่งกลับมาเป็นอิสลามเช่นที่ปรากฏอยู่ในปัจจุบัน

Islam from the Era of Prophet Ibrahim to the Era of Prophet Muhammad

The religion that Western scholars often refer to as “Abrahamic religion” (Abrahamism) can here be called “Islam during the era of Prophet Ibrahim.” This faith, which later developed into Judaism, Hanifism, Christianity, and Islam, shares the belief that all things originate from Allah, Subhanahu wa Ta’ala. Humanity was designated to devote part of their time to show submission to Him. To guide them, Allah periodically sent prophets with divine messages to show the correct path and practices. From this perspective, Islam did not originate with Prophet Muhammad (peace be upon him) in the 7th century CE but existed thousands of years prior.

Historically, humans began forming agricultural communities about 10,000 years ago, gradually developing civilizations, including religions with rituals centered on faith and belief. According to ancient records, Islamic rituals began during the time of Prophet Ibrahim (peace be upon him) over 4,000 years ago. He was born in what is now southern Iraq. Islamic rituals began to develop after he migrated from his city in Iraq to the south, reaching the land of Canaan (present-day Palestine).

Prophet Ibrahim had his first son, Prophet Ismail (Ishmael), through his second wife, Hajar (Hagar). His second son, Prophet Ishaq (Isaac), was born to his first wife, Sarah. A conflict arose between the wives, prompting Prophet Ibrahim to take Hajar and their infant son Ismail to the region known as Hejaz. He left them in the desert alone. One day, as the infant was suffering from dehydration, the Zamzam well was discovered. This location later developed into the city of Makkah.

The story of Hajar running seven times between the hills of Safa and Marwah, which are 450 meters apart, searching for water for her child, became an integral part of the Hajj pilgrimage established by Prophet Ibrahim. On one of his visits to his wife and son, Prophet Ibrahim built the Kaaba, 30 meters away from the Zamzam well. Other rituals such as prayer (salah), fasting (sawm), and Hajj began during this time. These practices, introduced in the era of Prophet Ibrahim, were later inherited by Judaism, Hanifism, Christianity, and Islam.

Over time, changes swept through the community of Makkah. The Islamic rituals of Prophet Ibrahim’s era became distorted as they passed down through the generations of Prophet Ismail’s descendants. Over hundreds of years, the Arabs placed idols around the Kaaba for worship. The Hajj and prayer became idol worship. Fasting transformed into Tahannuth, which included mixed rituals. By the time of Prophet Muhammad, these rituals had become completely unorthodox. When Prophet Muhammad brought Islam from Allah and spread its teachings, he revived the rituals of Prophet Ibrahim’s era, including prayer, fasting, zakat, and Hajj. These practices, initiated over 2,600 years prior, were restored and reestablished as the Islam practiced today.

#drwinaidahlan, #ดรวินัยดะห์ลัน, #abrahamism, #islamineraofibrahim