น้องชายผมคนหนึ่งชื่อ “อนันต์ ดะห์ลัน” ไปทำงานเป็นครูอาสาสอนให้เด็กรู้จักคิดเรียกว่า Thinking school โดยดูแลเด็กๆหมู่บ้านกะเหรี่ยงชื่อบ้านตาฝั่งในอำเภอแม่สะเรียง แม่ฮ่องสอน ริมชายแดนพม่า เด็กๆเรียกคุณอนันต์ว่า “ครูตานัน” น้องคนนี้เป็นคนทุ่มเททำงานให้กับเด็กมีเรื่องตื่นเต้นเขียนมาเล่าให้ผมฟังบ่อยๆ ครั้งนี้เขียนมาว่าเมื่อคืนเกิดเหตุการณ์รบกันระหว่าง พม่ากับ knu (กองกำลังกระเหรี่ยง) บริเวณตรงข้ามหมู่บ้านท่าตาฝั่ง ซึ่งเป็นฐานดาวิน ของรัฐบาลพม่า มีลูกปืนค.m125 ตกเข้ามาฝั่งไทยใกล้ๆหมู่บ้าน 1ลูก สะเก็ดระเบิด กระเด็นโดนบ้านชาวบ้าน 3 หลัง แต่ไม่มีใครได้รับอันตรายเช้าวันนี้เด็กนักเรียนเลยมาโรงเรียนกันน้อย เพราะต้องอพยพ ตามครอบครัวเข้าป่า เพื่อหาที่ปลอดภัย เสียงที่ได้ยินตอนกลางคืน เหมือนเสียงหนังสงครามที่ฉายกลางแปลง ที่โรงเรียนจะมีหลุมหลบภัยบังเก้อ แต่ครูตานันออกแบบให้เป็นสนามเด็กเล่นไปในตัว ใช้งบประมาณส่วนหนึ่งของกระทรวงศึกษา และส่วนหนึ่งของผู้มีจิตศรัทธา โรงเรียนเคยมีสนามเด็กเล่นแบบทั่วไป ชิงช้าเหล็กไม้กระดก แต่ก็พังใช้งานไม่ได้ เคยคิดว่าจะทำสนามเด็กเล่นให้เด็กใหม่กำลังหางบประมาณ แต่พอดีมีงบประมาณให้สร้างหลุมหลบภัยของโรงเรียน ครูตานันเลยแปลงงบประมาณเป็นทั้งสนามเด็กเล่นและหลุมหลบภัยไปพร้อมกัน วางแนวคิดให้เด็กๆห่างไกลสงคราม แต่ก็มีบังเก้อแบบมาตรฐานให้ผู้ตรวจการไว้ดูเผื่อดูไม่ออกวันนี้เด็กๆได้สนุกสนานกับสนามเด็กเล่นใหม่ ไม่รู้สึกว่ามีภัยอันตรายใกล้ตัว เราในฐานะผู้ใหญ่ควรมองโลกวันนี้แทนสายตาเด็กๆให้สว่าง สะอาด และปลอดภัย เราจะวาดอนาคตของเด็กๆเหล่านี้อย่างไร ครูตานันตั้งเป็นคำถามแหลมคมไว้ พวกเราผู้ใหญ่ต้องช่วยกันตอบ เด็กกะเหรี่ยงเหล่านี้คือเยาวชนไทยที่ต้องช่วยพวกเราสร้างชาติในวันข้างหน้า #drwinaidahlan, #ดรวินัยดะห์ลัน, #โรงเรียนบ้านตาฝั่ง, #ครูตานัน
