การระบาดของโควิด-19 สร้างปัญหาหนักหน่วงให้กับหลายธุรกิจ หนึ่งในนั้นที่ถูกกระทบหนักที่สุดคือสายการบินที่หลายสายถึงขนาดล้มละลาย หลายสายจวนเจียนปิดกิจการซึ่งรวมถึงบริษัทการบินไทย ยุคที่สายการบินบูมกันขนาดหนักเพราะใครต่อใครจำต้องเดินทางด้วยการบินหาทางเลือกอื่นไม่ได้ สายการบินเป็นธุรกิจประเภทน้ำขึ้นให้รีบตัก สายการบินจำนวนมากเป็นแหล่งทำมาหากินของคนบางกลุ่มหรือหลายกลุ่ม การมาของโควิด-19 ทำให้ปัญหาหมักหมมในสายการบินที่จะล้มแหล่มิล้มแหล่ถูกเปิดโปงออกมา แก้ไขได้บ้าง ไม่ได้บ้าง ไม่เต็มใจจะแก้ไขบ้าง วันที่ 22 มิถุนายน 2563 เกิดเหตุการณ์สายการบินปากีสถานตกที่การาจี 99 ชีวิตบนเครื่อง รอดชีวิตเพียง 2 คนเท่านั้น การสอบสวนมีผลเบื้องต้นออกมาว่าปัญหามาจากความผิดพลาดของนักบิน และความผิดพลาดของนักบินมาจากการขาดคุณสมบัติ อันเป็นผลตามมาจากปัญหาทุจริตในระบบการคัดเลือก ลากยาวไปจนถึงระบบการบริหารจัดการของสายการบิน ผูกเข้ากับระบบบริหารจัดการประเทศ ผูกโยงกันจนแยกไม่ออกว่าเรื่องใดเป็นปัญหาของเรื่องใด สุดท้ายคือผู้เสียชีวิตโดยไม่รู้อิโหน่อิเหน่เกิดจากนักบินด้อยคุณภาพ เมื่อสาวสาเหตุกันให้ลึกลงอีกปรากฏว่าเหตุการณ์นี้มิใช่เหตุการณ์แรก และสายการบินปากีสถานมิใช่สายการบินเดียว ขณะที่ธุรกิจการบินมิใช่ธุรกิจเดียวที่เป็นปัญหาการระบาดของโควิด-19 มิใช่ต้นตอของสารพัดปัญหาที่ประเดประดังเกิดขึ้นกระทั่งทำให้ทั้งโลกปั่นป่วนวุ่นวายขนาดหนักอย่างที่เห็น โควิด-19 เป็นเสมือนเอนไซม์เร่งทำให้ฝีที่กำลังจะแตกอยู่แล้ว แตกเร็วขึ้น นิวนอร์มอลหรือวิถีปฏิบัติที่ว่ากันว่าคือสิ่งที่ตามมาหลังยุคโควิด-19 จะมีจริงหรือไม่ ยากจะคาดเดาแต่อยากให้สิ่งหนึ่งกลายเป็นนิวนอร์มอลนั่นคือการเร่งแก้ปัญหาความไร้ประสิทธิภาพด้านการบริหารจัดการที่เป็นปัญหาหมักหมมในแต่ละองค์กรมาก่อนหน้านี้ ไม่รู้ว่าจะคาดหวังกันมากเกินไปหรือเปล่าhttps://youtu.be/2yXKXDHLyAg
